വഴികളെ തേടി ചെന്നത് അതെ സ്ഥലത്ത് തന്നെ , കോയമ്പത്തൂര്‍. കോളേജില്‍ നിന്ന് എന്നെങ്ങാണ്ടോ അറ്റന്‍റെ ചെയ്ത ഇന്റെര്‍വ്യൂ ന്‍റെ ഒരു കാള്‍ ലെറ്റര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.. പിന്നെ കൂടെ പഠിച്ച ഒരുത്തന്‍റെ വാടക വീട്ടിലെ ഒരു ഒറ്റ മുറിയും.. കയില്‍ എടുത്തിരുന്നത് രണ്ടു ജോഡി കോളേജ് യൂണിഫോം.. വീട്ടു കാരെ ബുധിമുട്ടിക്കണ്ടാ എന്ന് വിജരിചിട്ടാ ഇന്റെര്‍വ്യൂനോക്കെ പൂവാന്‍ ഫോര്‍മല്‍ ഡ്രസ്സ്‌ ഒന്നും വാങ്ങാതിരുന്നത്.. കോളേജ് യൂണിഫോം എങ്ങോട്ട് വേണേലും ഇടാന്‍ പാകത്തിനുള്ള ഒരു ഒത്ത ഫോര്‍മല്‍ ഡ്രസ്സ്‌ തന്നെ ആയിരുന്നു.. എല്ലാരും
യാത്രികൻ
യാത്രികൻ
വീട്ടിലെ ചുറ്റുപാടുകൾ ആദ്യ ദിവസങ്ങളിൽ മടുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല പക്ഷെ .... ഓരോ മണിക്കൂറും കഴിയുമ്പഴും മടുപ്പ് തുടങ്ങുകയായിരുന്നു..നാലു വർഷത്തെ വിദ്യാഭ്യാസ ജീവതത്തിൽ ഏറെ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.. രണ്ടു ദിവസം വീട്ടിൽ നിന്നപ്പഴേക്കും മടി പിടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. വീട്ടിലും നാട്ടിലും ചെക്കന് ജോലി കിട്ടിയില്ലേ എന്ന ചോദ്യം ചോദിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... ഞാനോ ... തലയിൽ ചൊറിഞ്ഞു ഉത്തരം പറഞ്ഞു കൊണ്ടേരുന്നു. ഈയിടെ ആയി ഫെജോ എന്നു പറഞ്ഞ ഒരു മലയളം റാപ്പിസ്റ് (നോട്ട് ധി പോയിന്റ് റേപ്പിസ്റ് അല്ലാട്ടോ) ഒരു
അഴനൂൽ കെട്ടുകൾ
അഴനൂൽ കെട്ടുകൾ
ഒരു പാട് ഓര്‍മ്മകള്‍ സമ്മാനിച്ച കലാലയം വിട്ടു , യഥാര്‍ത്ഥ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങാന്‍ ഇനി നാളുകാളോ , നാഴികകളോ ബാക്കിയില്ല.. ഇരച്ച് കയറി വരുന്ന പക്വതയെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ ഇനി അവില്ലതാനും. ഇനി ഒരിക്കലും ആ പഴയ റയാന്‍ അല്ല താനും.. കോളേജു കുമാരന്‍ .... കോപ്പ് എല്ലാം തീര്‍ന്നു നടയടച്ചു .. നാലു വര്‍ഷങ്ങള്‍ സമ്മാനിച്ച ഓര്‍മകളും, പുസ്തകങ്ങളും, വിദ്യാഭ്യാസവും കയ്യില്‍ പടിച്ച്.. കൊയംബതൂരിനിന്നും വണ്ടി കയറി.. ഒരു രണ്ടര മണികൂര്‍ നീണ്ട യാത്രയില്‍ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയത് എത്രയാനന്നറിയില്ല. നീണ്ട നാലു
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)