ഞാനും ദീപ്തിയും പിന്നെ മറ്റുള്ളവരും വട്ടമളഞ്ഞിരുന്നു.... പക്ഷെ അവര്‍ രണ്ടു പേരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. ആ വെകുനേര ത്തിന്‍റെ അവസാന നിമിഷങ്ങള്‍.. കടന്നു പോയി കൊണ്ടിരിന്നു... വയാനാട്ട് കാരനും.. പൈങ്കിളിക്കും വേണ്ടി മനസ്സ് വല്ലാണ്ട്.. പിടഞ്ഞു... തോട്ട് മുന്പ് കുടിച്ച.. മധുരം നിറഞ്ഞ കാപിയുടെ രിചിക്ക് കയ്പ്പായ് മാറി.. മഞ്ഞ വെളിച്ച.. പടര്‍ന്ന ആ സാഹയാനം... ഇളം കാറ്റിനാല്‍.. കുളിര്‍മയാക്കപട്ടു... മഞ്ഞകലര്‍ന്ന വെളിച്ചത്തില്‍.. പച്ച വിരിച്ച.... കോളേജ് പാര്‍ക്കിലെ പുല്‍തകിടുകള്‍ക്ക്.. സ്വര്‍ണ നിറം നെല്‍കി കൊണ്ട് ആ സാഹയാനം കടന്നു പോയികൊണ്ടിരുന്നു.. ഞങ്ങള്‍
ഒരു പൈങ്കിളി കഥ
ഒരു പൈങ്കിളി കഥ
ഒരു പാട് അഭിന്തിച്ചും... കൈതട്ടിയും... പ്രോത്സാഹനം നല്‍കിയിരുന്നു... ഈ നോക്ക് കുത്തിക്ക് കിട്ടിയതില്‍ വെച്ച് ഏറ്റവും നല്ല സപ്പോര്‍ട്ട്.. ഒന്ന് പറയാം.. ജീവിതത്തില്‍ എപ്പഴും... പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കും വിഷമങ്ങള്‍ക്കും അപ്പുറമാണ് സന്തോഷങ്ങള്‍ വരുന്നത്.. അതും പ്രതീക്ഷ്ക്കാതെ ആയിരിക്കും വരുന്നത്... എത്ര കഷ്ട കാലമാണങ്കിലും ഒരിക്കാല്‍ ഒരു നല്ല കാലം വരും എന്ന് എപ്പഴും വിശ്വസിക്കുക... അന്നത്തെ ദിവസം അത് മറക്കാന്‍ പറ്റാത്തത് തന്നെ ആയിരുന്നു... തിരിച്ചു എന്‍റെ കസേരയില്‍ വന്നിരിക്കുമ്പോള്‍. കൂടെ ഉള്ള ആ ഒന്‍പത് മലയാളികളും.. കൈ തന്ന്.. "ഇതെങ്ങിനെ സാധിച്ചു
നോക്ക്കുത്തി
നോക്ക്കുത്തി
ചുറ്റും ഇരിക്കുന്ന എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ ചിരിന്ക്കുമ്പോള്‍ പോലും എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്ന ഒരു ഫീല്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഇത്രേം ആയിട്ടും എന്‍റെ പ്രോജക്റ്റ് ഡെമോ ,,, അകെ കൊളമാകുമോ എന്നൊരു ഭയം ഉള്ളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. സ്മിനാര്‍ ഹാളിലെ ടീച്ചര്‍ ഇന്‍ചാര്‍ജ് വന്ന് കൂടി ഇരിക്കുന്ന കുട്ടികളെയും നേരെ ഇറക്കാന്‍ വേണ്ടി പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.. ഫോണിലെ കൂ കൂ... എന്നാ സൌണ്ട് എന്നെ മനസ്സിലെ ഭയത്തെ ഉയര്‍ത്തി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. സെമിനാര്‍ ഹാളിലെ പ്രൊജക്ടര്‍ സ്ക്രീനില്‍... ചേഫ് ഗെസ്റ്റ് പേര് തെളിഞ്ഞു വന്നു... അണ്ണാ
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)